28-06-00

Het verhaal van Anne

Ik was altijd een heel gezond kind..deed alles en kon ook veel was nooit

ziek..sporten deed ik graag..heb heel lang op turnen gezeten..op een gegeven

moment ben ik me gaan storten op mijn andere passie> het paardrijden...

opeen gegeven moment daar wedstrijden gaan rijden alles ging heel goed maar

merkte toen al dat als ik van het paard afkwam dat ik last had van mijn

knieën.

Zijn daar mee naar de dokter gegaan daar bleek dat ik te kleine knieschijven

had en mijn spieren daarom heen waren ook niet goed maar met wat fysio zou

alles goed komen.

Toen heb ik van een vriendin van mijn moeder een boek gelezen over FM en

daar stonden een aantal dingen in die wel erg overeen kwamen met de pijntjes

die ik voelde, daarmee naar de huisarts gegaan die stuurde me door naar

therapie..maar dat hielp niet...dus weer terug..toen mocht ik naar het

ziekenhuis naar de reumatoloog..die kon ook niks vinden en ik kreeg de

mededeling " ik sla het boek dicht hobbel maar door met je leven" dat was

niet echt fijn om te horen.

Via de huisarts kon ik naar het revalidatiecentrum..voor de cursus pijn de

baas.

Ik had daar mijn aard niet maar heb het wel volgehouden, nu moet ik er wel

bijzeggen dat dit in 1992 was dus nu is er wel het een en ander veranderd

denk ik.

Ik werd niet geloofd want wat moet zo'n jong ding nou met FM ik had geen

druk leven achter de rug..woonde nog thuis enz enz.

Het is daarna een tijdje goed gegaan maar ongeveer 4 jaar geleden, ik liep

in de stad met mijn moeder kon ik ineens niet meer lopen..ik had zo'n pijn.

Ik dacht dat dat de FM wel weer zou zijn in ergere mate maar het werd steeds

erger, dan maar weer naar de huisarts> een verkorte bilspier zei hij, ga

maar naar fysio..maar dat hielp maar niet dus op een gegeven moment weer

naar de reumatoloog ..dit keer een andere want er was een nieuwe in het

ziekenhuis.

Allemaal onderzoeken gehad maar weer konden ze niks vinden..niet in het

bloed niet op foto's.

Na ongeveer een jaar zagen ze op de foto en in het bloed dat ik een

ontsteking had en niet zo'n kleintje ook..er volgden ziekenhuis opnames..van

enkele weken om nog meer onderzoeken te doen..

Toen kwam er artritis uit en mijn heup was al wat aan het verslijten, een

jaar lang therapie gehad in het ziekenhuis om de spieren wat te versterken

maar dat moest stop gezet worden omdat ik overbelast raakte.

Toen weer even rust..weer therapie maar dit maal in het revalidatiecentrum.

En zo bleef het maar aan de gang gaan.

Inmiddels was ik ook al voor 100% afgekeurd.

Kreeg er ook verschillende dingen bij zoals regenboogvliesontsteking (oog)

dikke knieen,abcessen, een forse angina waarbij ik een week in het

ziekenhuis lag.

Afijn nu is het dus zover dat ik op de wachtlijst sta voor een heupprotese

en hoop als dat achter de rug is dat ik wat meer kan..de FM zal er altijd

wel blijven dat weet ik ook wel en daar kan ik nu ook wel meeleven..

Eigelijk gaat het eerste stuk van mijn verhaal alleen maar over FM daarna

die artritis...ik merk wel dat sinds ik zo'n last heb van die heup dat ik de

FM niet merk..maar die wordt gewoon onderdrukt..heel soms denk ik

gewoon...nee ik heb geen FM maar daarna wordt je vanzelf weer op de feiten

gedrukt.

Maar ik blijf positief dat sleept me overal doorheen.

Anne