Het verhaal van Fien

Het verhaal van Fien.

Hallo! Ik ben Fien, 22 jaar, en ik lijd al jaren aan fybro.

Ook ik heb er lange tijd over gedaan om te weten wat ik nu precies had. Nadat het woord Fybromyalgie uitgesproken was, heb ik nog lang gedacht dat ik het me misschien toch maar inbeeldde. Want wat een verschrikkelijke reacties...

Hoe kan het ook, vroeger zo'n levendig sportief kind en nu plots niets meer, volledig uitgeblust. Toch was het vroeger ook al te op te merken: ik had als kind al last van nekpijn en verstuikte zeer vaak mijn voeten. Ook had ik al last van mijn polsen. Maar nooit werd er iets gevonden. Toen het echt te erg werd, heb ik samen met mijn ouders een specialist opgezocht. In het begin voornamelijk voor de hevige rugpijnen, maar later werd het nog erger: ik kon mijn handen en armen nauwelijks bewegen. En dan ben ik pillen beginnen slikken: antidepressiva, want dat zou zogezegd werken op het centrale zenuwstelsel, in combinatie met zware pijnstillers. Ik was amper 16 jaar. Toen ben ik werkelijk door een hel gegaan. Want die medicamenten haalden niets uit. En de verplichte kiné die ik 5 keer per week volgde maakte het allemaal nog erger.

Gevolg: Terug naar de homeopathie...(als peuter was dit ook de enige manier om van ziektes af te geraken) En nu zit ik dus nog steeds bij een osteopaat. Met een streng dieët en ik neem ook regelmatig voedingssuplementen. De pijn is draaglijk. Het went ook wel.

Het ergste is het gevoel van machteloosheid. Ik ben nog steeds studente, maar heb mijn voltijdse opleiding als pianiste vaarwel moeten zeggen. Het was te zwaar... Nu studeer ik talen in combinatie met 1 uurtje piano per week. Ik geef in het weekend ook notenleer en pianoles. En ik geef ook regelmatig huisconcertjes. Want je moet toch iets doen met die grote passie, denk ik dan.

Mijn ouders proberen me in het mate van het mogelijke te steunen. En ik heb sinds een paar maanden ook een vriend die er alles voor doet om het leven de moeite waard te maken. Hij staat volledig achter me en wil samen met mij de toekomst in. Dat is iets waar ik tot nu toe alleen maar van had kunnen dromen.

Gisteren belde er nog iemand: om te zeggen dat er deze maand een artikel staat in 'news magazine' over FM. Hij zei me: "Laat dat maar eens zien aan al die mensen die je niet geloven." "Dan hang ik het artikel beter op mijn rug" zei ik hem. Toen ik het aan mijn vriend vertelde, stelde hij al lachend voor om t-shirts te drukken. Het fijne is dat dat niet eens een slecht idee zou zijn!