Het verhaal van Trudy

 al heel lang had ik pijn op verschillende plekken van mijn lichaam, heel vaak ook van mijn benen, maar omdat ik vroeger veel last had van groeipijnen,zij ik altijd gekscherend dat ik nog last had van deze groeipijnen,ben 41 jaar dus dat kon niet. ik zit op een gospelkoor en als we de hele avond hadden gezongen dan begon het in mijn bovenrug erg pijn te doen en kon ik bijna niet meer zingen. ik was er op een geven moment erg zat van en ben naar de huisarts gegaan( was al vaker hiermee bij de huisarts geweest altijd bloedprikken ook op reuma kwam nooit wat uit). ik heb toen aangedrongen om naar de reumatoloog, dat vond de huisarts goed.toen ik daar kwam vroeg de dokter een aantal vragen en begon me toen te onderzoeken, en na een poosje toen hij bijna mijn hele lichaam had gehad zij hij tegen mij dat hij wist wat ik had dat was dus F.M in de eerst instantie was ik opgelucht het had een naam en ik stelde mij niet aan ik was er stil van ik moest nog bloedprikken en een paar weken later weer voor controle terug komen. maar toen ik naar huis ging drong het tot mij door ik had wel eens iets van f.m gehoord en wist wel dat het nooit meer over kon. thuis ga je erover nadenken en heb informatie aangevraagd, toen ik dat thuis kreeg ben ik gaan lezen, en toen had ik zoiets He dit is mijn verhaal, zo voel ik mij ook net als toen bij de reumatoloog toen hij op plekken drukte en ik soms verbaasd was dat het allemaal door erop te drukken zo zeer deed, zo was het nu in dit boek de herkenning dat het echt is en dat de bep. delen van je lichaam echt zeer doen en dat het niet komt doordat je je verdraait hebt of dat je het te druk hebt gehad. heerlijk was die erkenning, maar nu, nu moest je het gaan verwerken. want wat je wel las eas dat het nooit meer overkom en dat je er mee moet leren leven.ik werkte twee morgens bij mensen in de huishouding en dat vond ik heel zwaar ik kon het eigenlijk niet meer en daar snapte ik niets van, maar toen ik na dacht wist ik dat mijn lichaam het liet afweten dus heb ik eerst 1 gezin afgezegd, het werd al wat makkelijker ook mijn eigen gezin vroeg natuurlijk aandacht man en 4 kinderen 18,16,14 en 9 jaar, hat andere gezin waar ik werkte was mijn vriendin en die zet je niet zomaar aan de kant, maar een geluk bij een ongeluk zij ging verhuizen dus ook dat werken hield op, en ik moet zeggen dat was een hele opluchting. nu had ik alleen nog mijn eigen gezin, en ik moet zeggen dat is mij zwaar genoeg, het zware werk kan ik niet meer, maar ik heb flinke kinderen die mij heel goed helpen.toen ikbij de reumatoloog was geweest had ik veel last van mij rug en benen maar nu heb ik bijna overal,last van, s,morgens erg stijf en heel veel last van mijn voeten zodat ik bijna niet kan lopen dat gaat na een poosje lopen langzaam wat beter, ik heb pijn in mij bovenrug polsen benen ellebogen onderrug heupen en veel last van vermoeidheid. ja dat is allemaal niet mis hè? ik moet mijn dag goed indelen goed nadenken of ik ook verplichtingen heb en hoeveel energie dit van mij vraagt, daar nevens moet ik mij werk thuis indelen, een uurtje aan het werk en dan rusten of aan het werk gaan zoveel mogelijk doen en dan afgepeigerd op de bank. dat gebeurt dus ook gereld om dat je dan je grens voor bij gaat, dom hè? maar het is soms ook moeilijk voor iemand die altijd erg actief is geweest nu ineens zoveel dingen niet te doen. al doe ik nog wel veel,ik zit in het bestuur van een kinder/ tienerkoor voorzitter van een gospelkoor waar ik ook in zing, we zijn bezig met een kinderpraise op te zetten. en ik help 1x in de week op school met de crea in groep 3/4/5 dit zijn dingen die ik erg leuk vindt om te doen en het houdt mij op de been, je hebt toch nog verplichtingen, daar moet je wel rekening mee houden maar dat lukt nog wel al ben ik soms erg moe als ik van de crea thuis kom maar dat heb ik er voor over, het andere is veel zittend werk. en omdat ik niet meer werken kan pas ik thuis op kinderen via kinderopvang op 4 kinderen die uit school bij ons thuis komen dit is lichamelijk niet zwaar omdat ze zichzelf redden, 1 van de 4 kinderen is een baby hier pas ik 2 dagen per week op ik moet zeggen dat dit wel zwaarder is omdat je meer moet tillen je merkt dat aan je armen en ellebogen. maar ik vindt dit nog veel te leuk, ik weet niet hoe het komt als ze groter wordt misschien moet ik het dan wel opzeggen( moet ik niet aan denken wordt dan ergverdrietig) wij gaan wel met vakantie waar ik een tijdje terug erg tegen opzag, dat vooral als ik dacht aan de dagen dat wij dan met elkaar weg gaan ik akn niet een hele dag lopen dus hebben we besloten hoe moeilijk het ook was, om een rolstoel mee te nemen, en ik moet zeggen dat de ergste spanning er nu wel af is, al moet ik nog wel in die rolstoel gaan zitten,dus dit zijn allemaal stapjes terug wat allemaal wel erg snel gaat, vergeleken met vorig jaar, en daar wordt je wel eens onzeker en verdrietig van. je wil zoveel en je kan zoveel niet meer. maar gelukkig kan ik nog gelukkig zijn met de dingen die ik nog allemaal kan doen. maar misschien moet ik nog wel leren om nog meer naar mijn lichaam te luisteren en doe ik toch nog wel te veel omdat ik best wel heel veel pijn heb,ik weet het niet. ook vind ik de site van F.M heerlijk omdat je daarin kunt lezen dat je niet de enigste bent en dat de meeste f.m ers deze problemen kennen en dat geeft je wel steun.dus achter af als ik dit nalees heb ik het gevoel dat ik echt al een paar jaar f.m heb omdat de pijnen, wel in mindere mate al een hele poos aanwezig waren maar je zocht altijd een andere oplossing omdat je f.m nog niet kon, ik ben blij dat ik weet dat het echt wat is en dat ik mij niet aanstel en dat het niet tussen de oren zit.

Trudy